Persoonlijke reistips

Reis van Ulaan Bataar naar West-Mongolie, Olgii- Altai - Khovd in mei 2010. Meedraaien met nomadenfamilies en adelaarsjagers in Altai (West-Mongolie)
 

Deze trip werd een ware ontdekking.
Voor mij was deze reis naar Mongolië een ontdekkingsreis omdat ik er nog nooit was geweest. Het bleek echter een ontdekking in de bredere zin des woords toen ik besloot af te reizen naar West-Mongolie, naar het Altai Gebergte, om een paar dagen te leven met Kazachse Nomaden. Deze trip heeft werkelijk de kijk op mijn eigen leven een frisse duw gegeven!
Het Altai Gebergte ligt in een regio die nog maar weinig door buitenlanders wordt bezocht.

- Christel van Bree
 

Op bezoek bij nomaden in Hustai Nationaal Park
Vanaf het vliegveld ben ik meteen doorgereisd naar Hustai Nationaal Park. Om hier de Serten Community te bezoeken en het leven van de nomaden families in deze weidse omgeving waar de Przewalski paarden grazen, aan het eigen lijf te ondervinden. Ik zocht dit zogenaamde community based tourism op om zo meer te leren van de Mongoolse Nomaden zelf. Gewoon door met ze te eten, te werken, te lachen en te huilen als het moet.*

Mijn tocht ging hierna naar de provincien Bayaan Olgii en Khovd in uiterst West-Mongolie. Ik was nieuwsgierig naar het hoge Altai Gebergte en naar de Kazachse nomaden die hier naar toe zijn getrokken. Ik ben gaan eten koken, water halen, vissen vangen, schapen halen, kinderen verzorgen, gedroogde yakpoep verzamelen, wodka drinken en wandelen, samen met een Kazachse familie. Ik werd hier meer dan liefdevol en open ontvangen. Als een volkomen vanzelfsprekendheid. Alsof ik een familielid was dat even komt aanwaaien. De eenvoud van deze warmte heeft me zo getroffen dat ik niet kan ophouden om er over te praten. De familie van Ardak in het wonderschone weidse landschap aan de voet van het Altai gebergte maar 20 kilometer van de Chinese grens, heb ik voor altijd in mijn hart gesloten.
Terug in Centraal -Mongolie, in Terelj Nationaal Park, had ik de smaak te pakken en verruilde ik het toeristen ger kamp heel snel in voor een verblijf bij een nomadenfamilie die paarden fokt. Van hen leerde ik de oprechte liefde voor hun paarden en vee kennen. Ik zag de nauwkeurige zorg voor de beesten en hun jongen. Ik leerde de ware kwaliteit van een eenvoudig ontvangst: samen zoute melkthee zetten ter ontvangst is vele malen indrukwekkender dan het grootste champagne buffet met gesteven tafellakens en kristallen chandeliers.**

- Christel van Bree