Lucy ontmoet mevrouw Molagoda in de theevelden bij Kandy, Sri Lanka

In wat voor huizen wonen Sri Lankanen buiten de stad? Hoe slapen ze,  hoe koken ze, wat eten ze? Moet ik mee hout sprokkelen? Gaan alle kinderen naar school?  Vol vragen ga ik naar mijn homestay in de binnenlanden van Sri Lanka vlak bij de stad Kandy, die zo bekend is om de boeddhistische Tempel van de Tand.  Antwoorden op mijn vragen krijg ik zeker, maar bij aankomst blijkt mijn homestay alles behalve doorsnee.

Vanaf het moment dat ik het landgoed van mevrouw Molagoda betreed, is het maar liefst tien minuten rijden door de thee- en kruidenplantages voordat het grote, Brits-koloniaal uitziende landhuis voor me opdoemt.  Het wit gekalkte huis met grote pilaren die samen een voorportaal vormen is alles behalve wat ik had verwacht.                 

De butler, Jaya, verwelkomt me en gebaart me naar een bankje aan het eind van de hal. Daar wacht ik geduldig af terwijl ik mijn ogen uitkijk: de muren hangen vol met oude familieportretten, de klassieke meubels dateren uit de 19e eeuw en het hele huis ademt een nostalgische sfeer uit. Dan verschijnt mevrouw Molagoda; een imposante mevrouw wiens persoonlijkheid meteen de hele ruimte vult. Onder het genot van een kopje thee en versgebakken kokis (vermoedelijk een leenwoord uit het Nederlands: ‘koekjes’) maken we kennis met elkaar.

Mevrouw Molagoda’s vader was een belangrijk politicus en diplomaat en woonde tot zijn dood in 1989 op dit landgoed. Zij erfde het landgoed, maar omdat ze met haar gezin in Colombo woonde, was het moeilijk te onderhouden en raakte het in verval. Enkele jaren geleden is mevrouw als weduwe teruggekeerd om dit prachtige erfgoed in ere te herstellen.                

Ze wijst naar een grote foto in de hal waarop een meisje een hand geeft aan de Britse koningin Elizabeth II. Trots vertelt mevrouw Molagoda dat zij het meisje op de foto is. ‘Queen Elizabeth’s first visit to Ceylon, 20 April 1954’, zegt het onderschrift. Ik feliciteer haar met het feit dat zij vandaag, 20 april 2014, precíes 60 jaar geleden de koningin heeft ontmoet. Dit brengt een grote lach op haar gezicht, en ik merk dat haar herinnering aan dit moment nog springlevend is.

Bij zonsopgang maak ik met butler Jaya een wandeling over het indrukwekkende landgoed. Ondanks zijn gebrekkige Engels weet hij duidelijk te maken dat er zo’n vijftig mensen op het landgoed wonen die allemaal voor mevrouw Molagoda werken. Zijn ouders werkten al voor haar ouders, en de families op dit landgoed wonen hier al generaties lang. Er is een school, een winkeltje en zelfs een theefabriek waar thee van eigen land wordt geproduceerd. Nadat we aan de Mahaweli rivier de zon hebben zien opkomen, stoppen we even bij het huis van Jaya’s broer voor een kopje koffie. Zo zie ik ook een thuis van iemand anders. Werkelijk niet te vergelijken met het thuis van mevrouw Molagoda, maar ik word er net zo welkom geheten. Na de koffie pakken we de tuktuk naar de markt in Kandy om ingrediënten voor de lunch te kopen. Van mevrouw Molagoda heb ik al instructies gekregen: alles aanwijzen wat ik wil hebben, en Jaya laten betalen, want ze heeft hem genoeg geld meegegeven.  De markt is een fantastisch avontuur. Kleurige, vaak onbekende groentes en fruit keurig op elkaar gestapeld geven de markt de allure van een museum.  Ik kies vooral die groentes waarvan ik nieuwsgierig ben wat het is, maar ik moet wachten tot we ‘thuis’ zijn voor iemand het me kan vertellen.                

Terug op het landgoed blijkt dat de dochter en kleindochter van mevrouw Molagoda een paar dagen komen logeren. Het meisje neemt me meteen mee de keuken in, waar ik de gekochte groenten overhandig aan de kokkin des huizes. Goedkeurend kijkt ze naar – zo leer ik later – de lady’s fingers en de luffa die ik heb meegenomen van de markt. Maar we beginnen niet aan de curries voordat kleindochter me wat essentiële kneepjes van het vak leert. Stap één: het schrapen van een kokosnoot.                 

Hoewel deze homestay alles behalve een ‘gewoon’ huis is, maak ik hier kennis met het plattelandsleven en de dagelijkse beslommeringen van Sri Lankanen van diverse pluimage, van theeplukster tot scholier en van butler tot grand dame. Eén ding hebben ze allemaal gemeen: met een grote glimlach verwelkomen ze je overal even hartelijk en samen nemen we deze bijzondere ontmoetingen mee in onze herinneringen.