Hanoi op z’n Best 
Wij waren nog maar een aantal uur op Vietnamese bodem of we werden al direct ondergedompeld in het chaotische stadsleven van Hanoi! In de avond gingen wij op pad met foodblogger May, die een aantal jaar geleden haar baan heeft opgezegd om van haar hobby en passie haar beroep te maken; Kokkerellen en eten! Ze inspireert mensen door middel van het schrijven van foodblogs. 

May neemt ons direct mee naar één van haar favoriete fruitstalletjes waar verse sapjes en smoothies worden bereidt. Ze vertelt ons dat het vrij ongebruikelijk is dat deze worden aangeboden in Hanoi, meestal vind je de smoothie barretjes alleen in het zuiden waar het warmer is. Na een heerlijke en zoete passievrucht smoothie lopen we samen met May door de nauwe straatjes waar al eeuwenlang een markt wordt gehouden. Wij kijken onze ogen uit! Verse groenten en fruitsoorten, vlees en vis, maar ook kant-en-klare maaltijden worden hier verkocht (volgens May is dit voor de luie mensen die niet echt van koken houden (wat zéér uitzonderlijk is in Vietnam), of voor de mannen die eigenlijk niet echt kunnen koken, we lachen erom).

De lokale markten zijn populair onder de locals. Veel Vietnamese families halen dagelijks hun boodschappen op de markt en koken uitgebreid thuis. Ze eten alleen op “straat” tijdens speciale gelegenheden. Veel restaurantjes en krukjes zijn dan ook gevuld met jonge mensen die graag samenkomen om even bij te kletsen onder het genot smakelijke gerechtjes!

Door al die nauwe straatjes die zo ontzettend op elkaar lijken, waren wij inmiddels de weg volledig kwijt geraakt. Gelukkig kent May de stad op haar duimpje, ze is hier immers geboren en getogen. May wist dan ook een goede plek voor de beste Phó (noedelsoep) van de stad. Het restaurantje behoort al generaties lang tot dezelfde familie en locals weten deze spot maar al te goed te vinden! Op aanraden van May, bestelden wij Phó Bo, noedelsoep met rundvlees reepjes en bosui. We slurpen de eerste lepel naar binnen, wat goddelijke soep!

De bouillon die al enige tijd stond te pruttelen in een loeihete gietijzeren pan was erg goed op smaak gebracht. Hierin werden de rijstnoedels maar heel eventjes gestoomd tot ze zacht waren, om vervolgens het geheel in een kommetje te schenken en de Phó af te maken met lange repen rundvlees. De soep vormt een basis: het is dan ook totaal niet pittig van smaak. Je kan zelf (naar wens) chilisaus, zoute hoisin saus, chilipepers of limoen toevoegen; dit staat op elk tafeltje klaar. Doordat het een lichte soep is, wordt het meestal als ontbijt gegeten. Maar ook als je ziekt bent of koorts hebt, schijnt een kommetje Phó per dag de beste remedie te zijn.

Na de Phó met gemak weg te hebben geslurpt, dwalen we verder door de gezellige “Old Quarter” van Hanoi.  Al snel komen we bij het volgende favoriete tentje van May, en dit restaurant staat bekend om zijn slakken! Ook hier heeft de Franse invloed zijn sporen goed achter gelaten. Met enige verbazing staan wij te kijken hoe druk het er is! Tafels vol met slakken, schelpdieren en glazen bier.

Of wij hier ook aan willen schuiven?  Na enige twijfeling bedanken wij toch maar vriendelijk; voor zo’n eerste avond in Hanoi vinden we dat toch net iets te veel van het goede. We eten liever ergens een lekkere Nem (Vietnamese Loempia of nog zo’n heerlijke Pho (noedel soep). Uiteraard weet May daar ook weer een goed tentje voor.

Zo ploffen we neer in een zeer ongezellig, met TL-verlichte (maar pas geopend en o-zo-fijn-dat-er-airco-is!) ruimte waar wat felgroene krukjes klaar staan. We bestellen Maskovida, (zo schrijf je het ongetwijfeld niet in het Vietnamees, maar zo spreek je het wel uit) van oorsprong een zuid-Amerikaans gerecht dat ooit door de Portugezen naar Vietnam is gehaald, en nu zijn geheel eigen Vietnamese smaak heeft gekregen. Het is een soort eend, maar dan toch niet helemaal. Same same but different zoals dat hier in de volksmond wordt genoemd. Het smaakt in ieder geval naar meer; en ook de Nem (Vietnamese loempia’s) komen dan eindelijk op tafel. En dit alles spoelen we weg met een verfrissende ijsthee, gemaakt van bittere, groene thee.

We zijn op een punt aangekomen dat we eigenlijk bommetje vol zitten, maar we kunnen het toch niet laten om nog één laatste gerechtje naar binnen te smikkelen. Dit doen we in een klein mini-restaurantje dat bekend staat om zijn rijstpapieren loempia’s, ook wel “ Bánh Cuôn” genoemd. Deze snacks worden standaard gevuld met wilde champignons, maar wij kozen er eentje waarbij ook ei meegebakken werd. Wat krokante uitjes erop en dippen in de Nuoc Nam (gefermenteerde vissaus) maar! Om je vingers bij af te likken...



Met een te goed gevulde maag worden we terug gebracht naar ons hotel, gelegen net buiten The Old Quarter. Wat een heerlijke avond, en dit was nog maar dag één.

Na deze foodie blog ook zo’n zin gekregen om naar Vietnam te reizen en de heerlijke keuken te proeven en ontdekken? Kijk dan eens naar onze Vietnam rondreizen. Vergeet ook zeker niet één van onze Streetfoodtours te boeken waarbij u met een foodie allerlei lekkers zult proeven!

Lena en Sarah in Vietnam, September 2018.