Kookles in Luang Prabang voor foodies in Laos

Luang Prabang, februari 2024.

Luna en Jonno maakten met Trang de echte laab (met een peper-alarm erop), kleefrijst en verse kokosrasp in de leukste buitenkeuken van heel Laos.  Manman, niet te doen zo lekker.

De eigenaresse kan niet alleen fantastisch koken zo bleek.

Tuktuk
We worden opgehaald door iemand in een tuktuk en naar een leuke buitenwijk van het mooie Luang Prabang gebracht. De buitenkeuken is op de veranda van een klein huis met een heerlijk uitzicht op groene palmbomen. Koken doe je beneden en boven eet je het gezellig samen op.

Voordat we daar kunnen gaan kokkerellen,  maken we eerst samen een tussenstop op de markt waar we alle ingrediënten verzamelen voor ons feestmaal. Mango, kleefrijst, een soort van bieslook, knoflook, citroengras, galangal (soort gember), kokosnoten, pompoen, bananenblad en de bloemen van een bananenplant worden ingeslagen. Wat gaan we hier in godsnaam allemaal mee doen?

Swingen tot je kokosmelk ziet
Ik word naar een ieniemienie bankje gewezen en krijg een kokosnoot in mijn hand geduwd. Raspen jij! Jonno splijt met een enorm hakmes de kokosnoot in tweeën en ik ga gewapend met een halve noot op het bankje zitten. Het zitvlakje bevindt zich amper tien centimeter boven de grond, dus ik vouw mijn benen in een kronkel en ga aan de slag. Aan het einde van het bankje zit een soort van metalen rasp. Hier zet je de kokosnoot tegen aan en al draaiende komt de harde kokos los van de noot. Het kost me verdorie heel wat spierkracht om de halve kokosnoot leeg te schrapen maar het lukt! Trots toon ik de berg kokosrasp. Trang doet het schaafsel in een theedoek en ik mag ermee zwaaien. Zwaaien, zwaaien en kneden totdat de melk eruit lekt. We vangen het op in een pan die we verhitten en na een paar lepels suiker en een snuf zout wordt het een dikke brij. Die gieten we straks over de sticky rice en de stukjes mango.

Blauw past bij jou?
Dat is nou niet direct de kleur van rijst waarbij je denkt daar ga ik nou eens lekker in happen maar Trang is vastberaden. Het moet blauw worden. Hoe krijg je dat nou in godshemelsnaam zo blauw en belangrijker nog, hoe weet je zeker dat het eetbaar is?

Al snel leer ik van onze goedlachse kookjuf dat het blauwe komt van de butterfly pea die na wassen en stomen die gekke blauwe kleur geeft. Gegarandeerd niet giftig en je tovert echt iets fascinerends op tafel. Of ik die butterfly peas in de Nederlandse toko kan vinden, zou me benieuwen maar volgens Trang (onze kookjuf) is er vast een alternatief. Zou het? :-)

En wat hebben we straks op tafel staan? Een door ons gemaakte blauwe mango sticky rice  op een groot bananenblad omringd door stukjes verse mango. Een supergaaf en overheerlijk toetje!

Al de gerechtjes komen uiteindelijk niet alleen op gave rieten schaaltjes maar ook in mooie terracotta-kleurige schaaltjes, bordjes en kommetjes terecht. Het ziet er echt prachtig uit! En tot onze grote verrassing bleek Trang deze allemaal zelf te hebben gemaakt.

Zij zet hiermee de traditie voort van een bijna uitgestorven pottenbakfamilie die van lokale klei de prachtigste dingen maakt en bakt voor lokaal gebruik. Trang en haar vrienden bieden hier ook nog eens de mogelijkheid om je eigen potten te leren draaien. Wat een geweldig tof idee! Koken en potten draaien op een en dezelfde dag; wat wil een mens nog meer?

We hebben op en top genoten en komen graag weer terug bij je, lieve Trang. Zoveel dank voor wat je ons hebt geleerd vandaag. Dit nemen we mee terug naar Nederland en bij het maken van laap en mango sticky rice zullen we altijd even weer aan je denken!