Sri Lanka Perahera Festival

Kandy is de op één na grootste stad van het land. De 'Royal City' is een van de vele UNESCO monumenten van Sri lanka. Belangrijkste bezienswaardigheid is zonder twijfel de Dalada Maligawa, beter bekend als de ‘Tempel van de Tand’. Rond zonsondergang vindt hier een ceremonie plaats, waarbij een tand van Boeddha centraal staat. De linkerbovenhoektand van Boeddha is de voornaamste boeddhistische relikwie van Sri Lanka. Vele pelgrims komen naar Kandy om een offer te brengen in de tempel.

Tijdens de Esala Perahera, het spectaculaire festival in juli of augustus, komen de meeste pelgrims kijken naar de spectaculaire processies.  Al meer dan 150 jaar wordt dit 10-daagse festival gevierd in Kandy. Het is het festival waar het heiligste van het heiligste van Sri Lanka naar buiten word gedragen in processie en vereerd: de Heilige Tand van Boeddha. Wie de Tand heeft , heeft de macht over Sri Lanka. En dat begrepen de Britten maar al te goed dus zij hebben bij het kolonialiseren van Sri Lanka als een haas de tand in beslag genomen. Maar zoals aan alles een end komt, hebben de Britten deze tand op een goeie dag weer teruggeven aan de machthebber van Sri Lanka en deze liet hem weer terug brengen naar waar deze hoort: in de Tempel van de Heilige Tand hier in Kandy. De oorspronkelijke bedoeling van deze processie was om de goden te aanbidden en te vragen om eindelijk regen te geven na een lange periode van droogte en ellende. De processie werd in gang gezet en zo waar ik zeg u : het begon te regenen! Om de goden niet in het harnas te jagen werd besloten van af toen elk jaar de processie te houden en zo de moessonregens te waarborgen. Ondertussen is het een processie geworden van 10 dagen lang waar duizenden menen uit het hele land op afkomen. En naar mate men dichter bij de laatste dag komt, wordt de processie langer en langer. 's Avonds maakt u het festival mee. U verzamelt zich begin van de avond om een strategische plek, waarvandaan u de processie kunt zien. De lange optocht begint met tromgeroffel door mannen met witte hoofdbanden om. Vuurkorven op stelen waarin kokosnootschillen liggen die in de fik zijn gestoken en goed roken en stinken. Mannen met bruine blote bast, slangen van goud om hun gespierde bovenarmen, losse witte katoenen broeken, kleurrijke sjerpen kruislings over hun borst. Ze stampen met hun blote voeten waardoor de belletjes aan hun enkelbanden rinkelen. Ook lopen er veel dansers. Honderden jongens van klein naar groot dansen alsof ze in trans zijn. Het wemelt van de blote basten, gouden slangen fonkelen in het licht van de vuurkorven, witte sjerpen, grote gouden oorringen en vurige blikken. Zeer intens en intiem tegelijk. En uiteraard zijn er dan de olifanten. Met een trage maar krachtige tred komen ze dichterbij. Gemend door een trotse eigenaar. Niet eentje maar welgeteld 64 stuks. Van klein naar groot, versierd met kleurrijke kleden en duizenden lichtjes om hun hoofd, slurf en oren. Hun slurven zwieren zachtjes mee op de maat van de paukenslagen die hun begeleiders te berde brengen. En dan na lange, lange tijd, ziet u de olifant die de eer toebedeeld heeft gekregen om het kleinood te dragen. Op zijn rug een altaar waarin een kleine gouden pagode boven alles uit lijkt te steken: de Tand van de Boeddha is er weer!