Khuzestan

U komt aan in Abadan, gelegen vlakbij de Perzische Golf, aan de Shat al Arab rivier en een belangrijk centrum voor de olie- en gasindustrie van Iran. Niet direct een toeristische bestemming. Bij voldoende tijd wel leuk om even de vismarkt te bezoeken en door de bazaar te struinen. U overnacht op het vlakbij Abadan gelegen eiland Minoo. Het eiland Minoo valt qua schoonheid erg tegen. Ooit was het hier prachtig. Een eiland vol dadelpalmen gelegen aan de oevers van de Shat-al Arab rivier. Het eiland is echter helemaal plat gebombardeerd in de oorlog. U gaat hier echter heen om in een mozif te overnachten. De mozif neemt een belangrijke positie in binnen de cultuur van de Arabieren.  Het is een gastenverblijf, gemaakt van riet met een karakteristieke ronde vorm. Gasten mogen hier minimaal drie dagen verblijven op kosten van de gastheer.  Ze werden veel gebruikt als soort van karavanserai voor reizigers. De mozifs zijn ook een soort gemeenschapshuizen, waar de oudsten van het dorp bijeenkwamen om belangrijke zaken te bespreken. De mozifs hebben geen deur, iedereen is welkom. Via een lage ingang kun je naar binnen, waardoor je altijd moet bukken en daarmee respect toont. Centraal staan de rituelen van het koffie en theeschenken in de mozif. Helaas zijn de meeste mozifs verdwenen.  Er zijn nu enkele mozifs die gebouwd zijn om ‘nieuwe’ gasten te ontvangen, nl. toeristen. Hierdoor gaat de cultuur niet geheel verloren en kunnen reizigers ervaren wat het is om in een mozif te slapen. Een zo'n plek is in Minoo. U wordt er hartelijk ontvangen, ondergaat de koffie- en theeceremonie en krijgt heerlijke Arabische zoetigheden aangeboden. Een leuke en verrassende plek om te overnachten.

’s Ochtends gaat u onderweg naar de Shadegan lagoon. Dit is een beschermd natuurgebied, een uitgebreid stelsel aan waterwegen, kleine eilandjes en dorpjes. Hier wonen veel Arabieren, vergelijkbaar met de cultuur van de moeras Arabieren in het nabijgelegen Irak, beschreven in het beroemde boek van Wilfred Thesiger.  Ook hier in Iran is deze cultuur aan het verdwijnen. Er wonen nog wel veel Arabieren in Khuzestan, die een merkwaardige positie moeten hebben gehad tijdens de Irak – Iran oorlog, ingeklemd tussen twee culturen. De traditionele leefwijze is echter ook hier aan het verdwijnen. De Shadegan lagoon wordt bedreigd door moderne ontwikkelen en droogt steeds verder op. Veel inwoners zijn inmiddels weggetrokken. Vanuit het een klein dorpje bij Darkhovin kunt u per boot de lagune verkennen. Er wonen vooral vissers. U vaart door de lagune, ziet veel watervogels, kleine kreekjes door het riet en overal visnetten waar u door heen moeten laveren. Er staan een kleine mozif in het dorp. Vervolgens rijdt u verder naar Ahvaz. 's Middags kunt u de stad verkennen, die m.n. interessant is rond de bazaar. In de tegenoverliggende straten wordt vis en groente verkocht. U kunt ook flaneren langs de Karun rivier waar veel mensen komen picknicken of theedrinken.

Vandaag staat in het teken om de rijke historie van Khuzestan te verkennen. U gaat de Elamitische  en Aechemenidische monumenten bij Susa, Choga Zanbil en Shustar verkennen. Allemaal op de Werelderfgoedlijst van Unesco. In Shush (Susa) kunt u de opgravingen bezoeken en het mausoleum van Daniel, gebouwd in de typische stijl van Khuzestan. Via de opgravingen van Haft Teppe komt u bij de imposante ziggurat van Choq-e Zanbil. Het is een van de weinig overgebleven ziggurats, gebouwd in de 13e eeuw voor Christus. In het stadje Shushtar wemelt het van de monumenten, de meeste gerelateerd aan het beroemde irrigatiesysteem dat hier in de 5e eeuw voor Christus gebouwd werd en in de loop der eeuwen steeds verder uitgebreid en verfijnd. Het meest indrukwekkend is het hydraulische systeem, waarbij watermolens worden aangedreven om graan en rijst te malen.

Khuzestan is ook het winterverblijf van de Bakhtiari nomaden.  Ze wonen in de groene heuvels tussen Lali en Majed-e Soleimani. Een verrassend mooi gebied, overal grillige rotspartijen, groene graslanden en op de achtergrond de besneeuwde pieken van het Zagris gebergte. Anders dan in de zomermaanden, wonen ze nu niet in de karakteristieke tenten, maar in stenen huisjes in kleine dorpjes, Twintig jaar geleden, leefde iedereen nog in tenten, maar dat is verdwenen. Men is meer gesettled, de kinderen gaan hier naar school. In het voorjaar trekken een aantal families al naar de hooggelegen weiden bij Chelgerd, in de zomermaanden trekt bijna iedereen daar heen. Maar ook hier in hun huizen is het absoluut de moeite waard om de Bakhtiari te ontmoeten en meer over hun cultuur te leren.  Lali heeft een soort wildwest gevoel. Overal zie je Bakthiari mannen in hun karakteristieke wit-zwart gestreepte mantels rondlopen. Vanuit Lali maakt u een tocht door de omgeving en bezoekt diverse families. Grote kans dat u overal hartelijk welkom wordt geheten, volgens de beste Bakhtiari tradities. Vaak krijgt u thee, kaas en yoghurt aangeboden. De mannen tonen trots hun oude jachtgeweren, de vrouwen kleden zich om in hun feestkleding, waarmee op bruiloften gedanst wordt. Wie weet kunt u genieten van de overheerlijke Bakhtiari kebab, alleen dat al is de moeite waard om naar Lali af te reizen.

Vanuit Lali vervolgt u uw reis. U kunt terugkeren naar Ahvaz, om daar een binnenlandse vlucht te nemen naar een andere bestemming in Iran. Maar u kunt ook overland verder reizen naar bjv. Khoramabad, Isfahan of Shiraz.