Mongolië Altai reis

U vliegt naar Olgii, hoofdstad van provincie Bayaan Olgii, helemaal in het westen van het land. Hier bent u in een geheel andere wereld dan die van Ulan Bataar. De overgrote meerderheid van de bevolking is hier Kazachs en net als de Mongolen leiden ze een nomadenbestaan. De Kazachen zijn hier naar toegetrokken vanuit Xinjiang (Noordwest-China) en Kazachstan. De Kazachen zijn sunni islamitisch. Ze zijn zeker niet orthodox in de leer en houden er een vrije variant van de islam op na. Je ziet wel een moskee maar deze overheersen absoluut het beeld van het kleine stadje Olgii niet. De Kazachse getrouwde vrouwen dragen een kleurige gebloemde hoofddoek die kort en strak om het hoofd is gebonden. De oorspronkelijke bevolking van deze regio zijn Uriankhai. Hun gers zien er net weer anders uit dan die van die Kazachen of de Mongolen. Het is leuk om de verschillen te leren van de binnenkant en het uiterlijk van de verschillende gers. Zo worden de viltendoeken van de Uriankhai ger bijeengehouden door 8 touwen vertikaal over langs terwijl de Mongoolse ger genoegen neemt met vier touwen. U bezoekt het door stof overladen stadje Olgii met een heel eigen sfeer. De wind heeft hier vrij spel en je ziet dan ook de bewoners door de straten slenteren beschermd door dikke jassen, bontlaarzen en zelfs mondkapjes. De koeien slenteren hier los over straat net als in India en zoeken tussen het beton en stof wat eetbaars. Olgii voelt als een western! Na Olgii rijdt u door naar het turquoois gekleurde Tolbo Meer. Hier overnacht u bij en Kazachse nomade familie waarvan de pater familias adelaarsjager is. Ongeveer in de lente en herfst heeft de Kazachse familie zijn winterresidentie van leem nog staan bij het dorpje Altai aan de voet van het Altai gebergte. Hun huis ligt dan aan de Sagsay Rivier. U zult dus in deze seizoenen hier verblijven!

U draait de hele dag mee met de familie. 's ochtends na het opstaan worden eerst de kuddes naar de weides gebracht. Daarna wordt er simpel ontbeten met thee en opgeblazen gefrituurde deegrolletjes. Daarna begint het yakpoep verzamelen, eten voorbereiden, het terrein opruimen, vissen vangen, kinderen verzorgen en anderszins. U krijgt vandaag te zien hoe er met de adelaar wordt gejaagd en hoe deze wordt verzorgd. De familie vindt het fantastisch als u mee noedels maakt en het eten mee voorbereidt of water haalt.

De groene weidse Namarjin vallei ligt aan de voet van de karakteristieke Mt. Tsambagarav (4165 meter). Deze vallei is in de zomer populair bij veel Kazachse en Uriankhai nomaden families die hier hun gers opslaan om hun kuddes te laten grazen. In deze vallei bestaat de mogelijkheid uitgebreid kennis te maken met diverse Uriankhai families, de oorspronkelijke bewoners van deze regio. U overnacht de eerste nacht in de Namarjin Vallei bij een Uriankhai familie. Hun ger is bijvoorbeeld ook anders opgezet en ingericht dan die van de Kazachen. Rondom de imposante berg Tsambagarav kan goed gewandeld worden. U kunt zelfs een stukje de berg op maar het bereiken van de top is enkel weggelegd voor ervaren bergbeklimmers met een goede uitrusting.

Nog een dag in de Namarjin vallei

Khovd is de hoofdstad van de provincie Khovd en de bevolking is overwegend Uriankhai en Kazachs. Khovd is duidelijker groener en welvarender dan Olgii, de hoofdstad van Bayaan Olgii. Khovd heeft een aantal bezienswaardigheden zoals een spiksplinternieuwe boeddhistische Tempel van 108 stoepa's. Duidelijk een kopie van Erdene Zuu. Op weg naar de luchthaven is het de moeite waard om even op zoek te gaan naar de prehistorische rotstekeningen van ibexen en paarden die zich bevinden op een hoge steenhoop die u al van afstand ziet liggen. Aan de rand van Khovd ligt een Lemen muur die gebouwd is door de Chinese Mansjoes die in de Qing dynastie dit deel van Mongolie tot het Chinese rijk hadden getrokken. Er is niet veel van over maar een stukje historie op zijn tijd kan geen kwaad?