RUIG; Reis door de Chin staat

Van een van de meest bekende plaatsen in Birma, vertrekt u vandaag naar een van de meest geïsoleerde plekken; de Chin staat. Het is een lange dag rijden per jeep, waarin het soms hobbelen is. Ook deze grensregio met India en Bangladesh was decennia lang verboden gebied voor buitenlanders en is nog steeds alleen toegankelijk met de juiste permits. Het is een uur of zes rijden over redelijke wegen naar het kleine plaatsje Kanpetlet, gelegen in de heuvels van Chin. Aanvankelijk rijdt u door een droog landschap, maar gedurende de rit wordt de omgeving steeds groener en heuvelachtiger. U steekt de nieuwe brug over de Irrawaddy over en rijdt via Chauk naar Kanpetlet. Onderweg stopt u enkele keren. De Chin-stam heet ook wel Zomi en woont niet alleen in Birma, maar ook in de Indiase deelstaat Mizoram. De stam is vooral bekend om de vrouwen met getatoeëerde gezichten. Volgens de legende is dit gebruik ontstaan om de Chin vrouwen minder aantrekkelijk te maken voor Birmese mannen, bij wie ze erg populair waren. Bijkomend voordeel was dat de Chin mannen op deze manier hun eigen vrouwen makkelijk konden herkennen en terugveroveren. Deze legende komt overigens bij meer stammen voor, zoals bij de Apatani-stam in Arunachal Pradesh (India), waar tatoeages ook gebruikelijk zijn. De Chin-meisjes werden al in hun pubertijd getatoeëerd; een pijnlijk proces waarvoor de doornen van de plaatselijke citroenbomen werden gebruikt. Tegenwoordig heeft de Birmese overheid het tatoeëren van de vrouwen verboden en u zult dan ook voornamelijk de oudere generatie met tatoeages zien. De vrouwen die u al wandelend door Kanpetlet zult zien, hebben allemaal min of meer hetzelfde patroon op hun gezicht, zij behoren toe aan de Moun-clan; één van de drie subclans in deze regio. Andere clans zijn de Dai en de Makan. De vrouwen rondom Mrauk U hebben tatoeages die nog het meest lijken op een soort spinnenwebben. NB: Afhankelijk van de conditie van de wegen (vooral tussen tussen Kanpetlet en Mindat) kan de route afwijken van de hierboven gegeven beschrijving.

Vandaag bezoekt u enkele dorpjes van de Chin in de nabije omgeving. U zult rondom de dorpen veel grafstenen zien liggen; de Chin begraven hun doden onder opgestapelde stenen, die nog het beste te vergelijken zijn met onze hunnenbedden maar dan kleiner. Op de lokale Lunn Yu festivals dragen de bewoners zware keien vanuit de rivier omhoog naar het dorp en wordt er alvast een graf klaargezet voor het geval er later iemand komt te overlijden. Het graf is er dus eerder dan de overledene. Vandaag wandelt u eerst vlakbij Kanpetlet door een dorpje van de Dai clan waar met name de oudere vrouwen nog een getatoeeerd gezicht hebben. Sommigen vrouwen dragen nog de traditionele kleding. De mensen hier laten zich graag fotograferen. U blijft wat langer in dit dorpje zodat u rustig met de mensen in contact kunt komen. Na de lunch bezoekt u nog een tweetal Chin dorpen. In een ervan bespelen de vrouwen de zogenaamde neusfluit en met een beetje geluk zie je dat ook. Men neme een dwarsfluit en blaast met de neus en er komt warempel nog geluid uit ook.  Het zijn vandaag eenvoudige wandelingen maar houd er rekening mee dat het hoogteverschil rond de 150 m bedraagt.

Onderweg naar Mindat passeert u nog meer dorpjes. Halverwege stapt u uit om een eind verder te wandelen. Het is een mooie, maar pittige wandeling van zo’n vier uur. U begint met een afdaling beneden richting de rivier, zo’n driehonderd meter dalen. De afdaling is op plaatsen behoorlijk steil en losse steentjes maken het hier en daar glad. In natte perioden is het extra oppassen geblazen. Een uur later staat u beneden in het dal met als enige doel om aan de andere kant weer omhoog te klimmen. Het bruggetje over de rivier wordt soms weggeslagen door het water en in dat geval moet u over een paar stenen en balken de rivier over. Aan de andere kant loopt u eerst een stukje omhoog (ca 50 m stijging) en komt door het dorpje Kyar Hto, een van de grotere Chin dorpen. De vrouwen roken stug hun pijp en kijken u verbaasd aan. Misschien loopt u de sjamaan nog tegen het lijf en hoort u over zijn belangrijke rol in de Chin gemeenschap. Midden in het dorp ziet u een verzameling bewerkte houten palen; dit zijn de palen die aangeven hoeveel mithuns er geslacht zijn. Tijdens elk Lunn Yu festival, die vooral in het voorjaar plaatsvinden, worden er tal van mithuns op traditionele wijze geslacht, dat wil zeggen: door de sjamaan neergeschoten met pijl en boog. Daarna wordt er gebruikelijk flink gefeest, gegeten, gedanst en gezongen. Na een tijdje in het dorp doorgebracht te hebben, wandelt u weer verder. Na twee uur verder afdalen bereikt u de hoofdweg (nog steeds een zandpad), waar de jeep wacht om u verder te brengen naar Mindat, een klein stadje, gelegen op een bergkam met aan alle kanten uitzicht over de groene heuvels. In de verte ziet u de piek van Mt. Victoria, met ruim drieduizend meter de hoogste berg in het gebied. U bezoekt onder meer zeer uitbundig uitgedoste vrouwen van de Makan-clan. De Makan-vrouwen tatoeëren hun gezicht echt helemaal. Deze vrouw heeft daarbij ook nog eens gigantische oorbellen in haar oorlellen zitten; dit zijn kleurrijke schotels die behoorlijk zwaar zijn.

Vandaag brengt u nog een bezoekje aan het Mountain Top klooster. U ziet dit klooster vanuit Mindat al prachtig op de heuvel liggen. Daarna rijdt u via een andere weg terug van Mindat naar Bagan. Een pittige reisdag, maar uiteraard maakt u enkele korte stops om de benen te strekken. Tegen het eind van de dag bent u terug in Bagan.

Vanuit Bagan kun u weer verder reizen. Vliegt u terug naar Yangon, naar Mandalay of het Inle Meer? Of reist u overland terug naar Yangon via Pyay? Of misschien wilt u wel in een keer doorvliegen via Yangon naar Mrauk U?