Hiken in het Borjomi Kharagauli Nationaal Park

Borjomi is een van oudsher een plek waar de Russische adel graag kwam kuren. Het dorp staat bekend om zijn zoute mineraalwater dat wordt gewonnen uit oude vulkanische zwavelbronnen. Mede dankzij dit helende water werd Borjomi uitgeroepen tot een van de populairste kuuroorden van Georgië. De charme van de stad, waar tevens nog enkele oude Russische villa’s en thermale baden te bewonderen zijn, wordt verder versterkt door de schitterende natuur rondom. Denk aan Bakuriani waar ’s winters heerlijk geskied kan worden en het Borjomi Kharagauli Nationaal Park waar je het jaar door schitterend kunt wandelen.

Het Borjomi Kharagauli Nationaal Park is een van de grootste, beschermde natuurparken van Georgië. Je vindt hier meer dan 12.000 plantsoorten (waarvan veel endemisch) en allerlei wildlife. Denk aan de wolf, lynxen, herten, zwijnen, beren en verschillende vogelsoorten, alhoewel de grotere dieren maar weinig worden gespot. Ondanks zoveel diversiteit wordt het park op de een of andere manier veelal overgeslagen door reizigers. Zonde, want het biedt eindeloze wandelmogelijkheden geschikt voor elk wandelniveau!

Omdat je voor een bezoek aan het Borjomi Kharagauli Nationaal Park niet afhankelijk bent van bergpassen (die vaak vanaf oktober tot eind april gesloten zijn), is het park vrijwel het gehele jaar door goed te bezoeken. Zelfs in de winter, waar voor enkele snow-trails uitgezet zijn!

Het Borjomi Kharagauli Nationaal Park is ontzettend uitgestrekt: het beslaat meer dan 85.000 hectare en een groot deel van de Kleine Kaukasus,. Het park omringd een aantal dorpen gelegen rondom Borjomi, maar Borjomi is de beste uitvalsbasis om een dag (of meerdere) het park in te trekken. Het is wel even goed opletten: er zijn namelijk  twee startpunten om de wandelingen te beginnen, waarbij de startpunten afhankelijk zijn van wat voor een wandeling je wilt maken.

Er zijn in totaal 11 wandelroutes uitgezet, variërend in lengte en duur. Sommige wandelingen zijn in lusvorm, de andere gaan enkel van A naar B. Er zijn verschillende berghutten geplaatst in het park waar je kunt verblijven als je er voor kiest om meerdere dagen te gaan hiken. Echter zijn er ook een aantal goede dagtochten uitgezet zodat je eind van de dag weer terug bent in Borjomi. Alle wandelingen staan zeer goed aangegeven: verdwalen is – bij enige oplettendheid – vrijwel onmogelijk.

Zelf maakte ik een van de dagtochten die zijn uitgezet in het park, startend vanuit het dorp Likani. 

Ik houd enorm van wandelen; zoveel zelfs dat ik deze zomer de vierdaagse van Nijmegen ga wandelen. Enige voorbereiding daarvoor is natuurlijk een vereiste en mijn reis door Georgië stond (naast lekker eten & goede wijnen...) dan ook in het teken van wandelen. Ik wandel sowieso graag op reis: ik vind het heerlijk om, ná alle drukte en hectiek van de grote(re) steden, er op uit te trekken en de prachtige natuur in te duiken. Het geeft me rust en nieuwe energie. Tel daar de schitterende en afwisselende uitzichten en nieuwe avonturen bij op en mijn vakantie is compleet.

Voor de reiziger die - net als ik - graag wandelt en hierin net wat meer uitdaging zoekt, raad ik je aan om naar het dorpje Likani te rijden (of te wandelen). Dit dorpje is gelegen op ongeveer 5km vanaf Borjomi en is het indeale startpunt voor een wat langere wandeltocht. 

Ik had zelf één volledige dat ter besteding in Borjomi en besloot een mooie wandeltocht van ongeveer 5 uur te maken. Na het nodige uitzoekwerk koos ik ervoor om de Likani Valley Trail te bewandelen. Dit is een gave, zeer toegankelijke máár uitdagende wandeling van 9km. Nu hoor ik je zeggen: 9km? Dat is toch niets? Maar vergis je niet: omdat je hier in de Kleine Kaukasus zit, ga je enorm de hoogte in. Iets wat je zeker niet moet onderschatten (en waar ik zelf ook al eens de fout mee in ben gegaan..)! Waar 9km in het platte Nederland slechts een kleine twee uur wandelen is, doe je daar hier in Georgië minimaal 4,5 uur over.

Al vroeg in de ochtend - het was 35 graden in begin mei toen ik er was - begon ik aan wandeling over de Valley Trail. Ik besloot de route tegen-de-klok in te maken, want ik had gelezen dat dat minder uitdagend zou zijn in de afdaling. Het was even zoeken naar het startpunt van de wandeling. Deze moest startten op een geïmproviseerde brug van takken. Gevonden! Gelegen tussen wat grasvelden waarbij ik wat grazende koeien moest passeren, bevind ik me uit het niets in de bossen. Eenmaal van de hoofdweg af, begon de klim naar boven vrijwel direct. Het was een steile klim die je in ongeveer 40 minuten naar de top op 1.445 meter brengt. Wat de wandeling vooral heel pittig maakt is dat er vrijwel geen vlakke stukken onderweg zijn om even uit te rusten. Gelukkig werd het wandelpad helemaal omgeven door bomen, waardoor je heerlijk in de schaduw loopt. Na wat pauze momentjes, die zeker nodig waren, bereik ik na ongeveer 1 uur wandelen de top. WAUW! Wat een natuurpracht! Zover ik kan kijken zie ik de grillige bergpieken van de Kleine Kaukasus en heel in de verte zijn de laatste bergtoppen nog bedekt met een laagje sneeuw.  Door deze pure schoonheid van ongerepte natuur en ruige bergpieken, ben ik alle inspanningen en het hier-en-daar gemopper al weer snel vergeten. 

Ik besluit om het even wat rustiger aan te doen en geniet van een zelfbereide & meegebrachte lunch op een prachtig veldje waar de eerste bergbloemen in volle bloei staan. Wat is het hier toch mooi, sereen en ongerept. En ben ik nu serieus nog geen enkele tegenligger tegengekomen? Na weer opgeladen te zijn begin ik aan de afdaling. Omdat ik voor de tegen-de-klok-in-route had gekozen, is de afdaling gelukkig een stuk minder intensief dan wanneer ik de 'normale' route had gekozen. Dalen vind ik namelijk misschien nog wel een stuk intensiever (met name voor je knieën) dan steigen - en als je er voor kiest om de 'normale' route te volgen, is de klim wellicht minder pittig, maar moet je het laatste stuk flink (steil) afdalen en zijn wandelstokken geen overbodige luxe. Langzaamaan zigzag ik naar beneden, waar het heerlijk koel is en waar de bossen steeds dichter worden. Het pad naar beneden is goed aangelegd en goed aangegeven. Voordat ik het weet, ben ik weer beneden. Ik volg de Likani Rivier, waar ik mijn flesje water vul met vers bergwater (daar staat Borjomi immers om bekend) en ben na ongeveer 4.5 uur wandelen weer terug in Likani, om vervolgens nog een klein uurtje terug te lopen naar Borjomi. Hier plof ik neer op een terrasje om te genieten van een heerlijke dag én een welverdiend en vooral een verfrissend glas Georgische Dragonlimonade!

--

Dimsummer Sarah in Georgië - mei 2024. 

N.B: Meer informatie over alle overige wandelingen, specifieke wandelroutes en GPS-routes zijn beschikbaar en krijgt u van ons ná boeking van uw reis door Georgië.