The Seed of the Sacred Fig - Mohamed Rasoulof
Dimsummer Wim mocht een preview zien van een nieuwe Iraanse film, gedistribueerd door SEPTEMBER Films. Hierbij een persoonlijke recensie van deze film.
Ik ben nog helemaal aan het bijkomen na het bekijken van de beklemmende Iraanse film
'The Seed of the Sacred Fig' , illegaal gefilmd door de inmiddels gevluchte regisseur Mohamed Rasoulof.
Iran, de Iraanse bevolking en de Iraanse cultuur liggen me nauw aan het hart, ik kom al decennia met veel liefde in dit land, ben er recentelijk nog geweest. Heb alleen maar positieve gevoelens over de ontvangst door de Iraniers, waarvan een aantal inmiddels goede vrienden zijn geworden. Tegelijkertijd is er altijd het besef van de spanningen in het land en de onderdrukking waar men in leeft.
Deze film laat op zeer beklemmende wijze die spanning zien. De film speelt zich af tegen de achtergrond van de 'Woman Life Freedom' protesten. Het grote verhaal van de onderdrukte positie van de vrouw in Iran wordt echter niet als een groots politiek epos gefilmd (zeg maar hollywood stijl), maar heel klein, maar des te beklemmender, binnen een gezin.
Zoals veel Iraanse films (en er komen heel veel goede films uit Iran) begint de film poetisch, een gedicht, symbolische handelingen, maar al snel wordt de film veel realistischer. Filmscenes worden afgewisseld met social media beelden van de protesten in Iran van 2022. Deze beelden sluipen het gezin binnen, een eigenlijk heel liefdevol, maar traditioneel Iraans gezin, dat ontwricht wordt door de gebeurtenissen.
En deze ontwrichting neemt bijna thrillerachtige proporties aan. De vader, een vertegenwoordiger van het regime, wordt steeds meer paranoia, verliest steeds meer van zijn oorspronkelijke geweten en bedreigt tenslotte vrouw en dochters. De dochters vormen het nieuwe Iran, de meisjes die vrijheid willen, geen hoofddoeken om, geen betutteling. Logischerwijs botst dit. De moeder staat tussen twee vuren en probeert het gezin bij elkaar te houden.
Er is iets met een zoek geraakt pistool, er volgt een wanhopige roadtrip en een verblijf in een vervallen lemen dorp (zoals je er zoveel ziet in Iran). Hier komt de wanhoop van het gezin (en Iran?) tot volledige ontsporing. De film zit vol spanning en het einde staat voor een symbolisch nieuwe toekomst van Iran, althans ik vermoed dat dit de symboliek is die de regisseur wil meegeven. Maar die betere toekomst komt helaas niet vanzelf.
Wat mij betreft een absolute aanrader, deze bijna drie uur durende film. Verwacht geen luchtig entertainment, meer een indrukwekkend verhaal waar je nog lang over blijft nadenken.
Deze film is bekroond met de Grote Juryprijs op het filmfestival van Cannes en heeft een Oscar nominatie
Vanaf 20 maart te zien in onze theaters in Nederland.
Alle bestemmingen
Azië
Midden-Oosten
Ontvang onze nieuwsbrief
Cookies en privacy
De website van Dimsum Reizen maakt gebruik van cookies. Deze cookies onderscheiden we in de
categorieën functionele, analytische, advertentie en Social Media Cookies.
Social media
