Reisblog koken met Chinchin in een buitenwijk van Yangon Myanmar

Het is een klein uurtje rijden vanaf het centrum van Yangon naar een van de buitenwijken waar we afgesproken hebben met Chinchin. Ze staat ons al op te wachten bij het benzinestation met een stralende guitige lach. Ze heeft er zin in vandaag en staat te popelen om te beginnen.

Chinchin maakt ons vandaag wegwijs in de Birmese keuken. Maar voordat we samen de keuken in duiken, maken we kennis met de marktkoopvrouwen in deze wijk die waken over hun prachtig stapels verse groentes, kruiden en vis. De markt wordt vrolijk wet market genoemd door Chinchin,  maar waar ik ook kijk ik zie geen druppel water. Chinchin vindt de bijnaam normaal. Als het hier regent, staat de heleboel blank, alsof dat niet nat is, legt ze met een rust in haar stem uit.  Casus gesloten.

Op de markt kom ik werkelijk ogen te kort. Verse groene kruiden waaronder onbekende koriandersoorten en geurende basilicum liggen keurig opgestapeld naast de gele piramides van rijpe papaja's, roze dragon fruits, groene mango's en bergen groene spinazie.  Trossen bananen staan op hun dikke stam op de grond. Er hangen kleine en grote bananen aan in verschillende kleuren. Glinsterende vissen in platte rieten manden liggen te wachten op een koper. En al dat lekkers wordt omzoomd met goedlachse vrouwen met een open blije blik die ons met elegantie hun waar proberen te verkopen. Wat een feest!

We kopen griesmeel voor het toetje samen met verschillende verse kruiden en kousenband voor de salade. Met tassen vol gaan we op zoek naar het geelblauw geverfde appartementje in een gebouw van vier verdiepingen. Wij moeten op de tweede verdieping zijn die te bereiken is via de trap achter een beige geverfd hek. Hier, in het  tweekamerappartementje speciaal gehuurd voor de cooking class, gaan we samen aan de slag.  

Vier gerechten staan er op het menu, te beginnen met kipcurry en te eindigen met het toetje gemaakt van griesmeel.  We kneden een rijstnoedelsalade met kousenband met onze handen en maken een gebonden kokossoep. Chinchin vertelt ondertussen over haar broertjes en zusjes, vijf in totaal, waar ze als oudste voor heeft moeten zorgen samen met haar moeder. Ze leidt nu een kiprestaurantje en af en toe doet ze deze kookklas. Ze vindt het heerlijk om te doen en dat merken we. We kletsen wat af samen onder het kokkerellen. Ze spreekt goed Engels en dat heeft ze ook nog eens helemaal zelf aangeleerd. Ondertussen vraagt ze nieuwsgierig naar onze broers en zussen en luistert met genoegen naar onze verhalen. 

Chinchin is niet alleen een goeie kokkin, ze is ook nog eens een lieve schat! Samen peuzelen we onze zelfgemaakte gerechtjes op met een glaasje water erbij. Tevreden hangen we na het eten achterover in de stoelleuning en doen ons broek-knoopje stiekem wat losser. Pffffffff de Birmese keuken is vurukkuluk!  

Christel, mei 2017