Kookles in Luang Prabang voor foodies in Laos

We worden opgehaald door iemand in een tuktuk en naar een leuke buitenwijk van het mooie Luang Prabang gebracht. De buitenkeuken is op de veranda van een klein huis met een heerlijk uitzicht op groene palmbomen. Koken doe je beneden en boven eet je het gezellig samen op.

Voordat we daar kunnen gaan kokkerellen,  maken we eerst samen een tussenstop op de markt waar we alle ingrediënten verzamelen voor ons feestmaal. Mango, kleefrijst, een soort van bieslook, knoflook, citroengras, galangal (soort gember), kokosnoten, pompoen, bananenblad en de bloemen van een bananenplant worden ingeslagen. Wat gaan we hier in godsnaam allemaal mee doen?

Ik word naar een ieniemienie bankje gewezen en krijg een kokosnoot in mijn hand geduwd. Raspen jij! Jonno splijt met een enorm hakmes de kokosnoot in tweeën en ik ga gewapend met een halve noot op het bankje zitten. Het zitvlakje bevindt zich amper tien centimeter boven de grond, dus ik vouw mijn benen in een kronkel en ga aan de slag. Aan het einde van het bankje zit een soort van metalen rasp. Hier zet je de kokosnoot tegen aan en al draaiende komt de harde kokos los van de noot. Het kost me verdorie heel wat spierkracht om de halve kokosnoot leeg te schrapen maar het lukt! Trots toon ik de berg kokosrasp. Trang doet het schaafsel in een theedoek en ik mag ermee zwaaien. Zwaaien, zwaaien en kneden totdat de melk eruit lekt. We vangen het op in een pan die we verhitten en na een paar lepels suiker en een snuf zout wordt het een dikke brij. Die gieten we straks over de sticky rice en de stukjes mango.

Dat is nou niet direct de kleur van rijst waarbij je denkt daar ga ik nou eens lekker in happen maar Trang is vastberaden. Het moet blauw worden. Hoe krijg je dat nou in godshemelsnaam zo blauw en belangrijker nog, hoe weet je zeker dat het eetbaar is?

Al snel leer ik van onze goedlachse kookjuf dat het blauwe komt van de butterfly pea die na wassen en stomen die gekke blauwe kleur geeft. Gegarandeerd niet giftig en je tovert echt iets fascinerends op tafel. Of ik die butterfly peas in de Nederlandse toko kan vinden, zou me benieuwen maar volgens Trang (onze kookjuf) is er vast een alternatief. Zou het? :-)

En wat hebben we straks op tafel staan? Een door ons gemaakte blauwe mango sticky rice  op een groot bananenblad omringd door stukjes verse mango. Een supergaaf en overheerlijk toetje!

Laos en laap is haast synoniem. Zonder laap geen Laos zo lijkt het wel, want je ziet het op elke menukaart in dit land. Dus we kunnen niet anders dan dit pittige kippengehakt gerechtje in elkaar gaan boksen! Omdat ik vegetariër ben, maken we twee varianten. Eentje met tofu-gehakt en de ander met kip voor Jonno.  Er gaat een hele heleboel citroengras, gember, munt en peper in. Hakken, bakken en klaar is kees. De kunst is dat je de boel echt goed fijn hakt en dat het maar even wokt! Niet te lang!