Rust op Gulangyu eiland

Eens huisden hier op dit "Lente-eiland" zoals onze dichter Slauerhoff deze oase van rust noemde,  Engelsen, Fransen, Nederlanders,  Amerikanen, Chinese overzeese handelslieden met hun gezinnen om vanuit hier de scheepshandel met en van het toen zwakke China te coördineren. Het was toen al een oase van rust met villa's in een mix van Aziatische en Europese architectuur, omringd door tropische parken en stranden. Dagjesmensen hebben het eiland nu weer gevonden en overdag is het er druk en vol. Maar in de avond keert de rust weder en ruik je de heerlijke frangipani gedragen door een warme luchtstroom.

De smalle weg naar ons hotel bestond uit lieflijke obstakels als kinderkopjes, toeterende elektrische golfkarretjes die toeristen vervoeren, groepjes mensen achter een vlaggetje aan, grappige ondefinieerbare vehikels op drie of vier wielen en steile gladde stukjes waar we met onze rolkoffertjes overheen bolderden. De heerlijkste obstakels bevonden zich aan de flanken van de straatjes; restaurantjes die hun menukaart met heerlijke fruits de mer in levende lijve aan ons toonden. Abalone, jacobsschelpen, oesters, zeebaars, rode poon en inktvis. Prachtig uitgestald op ijs of in de bamboe stoommandjes met lenteuitjes erop.
We  aarzelden bij elke stal of we hier toch eerst even zouden eten en dan naar ons hotel zouden afzakken. Maar het hotel riep harder. We keken hier al dagen naar uit omdat dit het enige echte luxe boutique hotelletje zou zijn van onze reis waar we even helemaal tot rust wilden komen. De plaatjes beloofden een boel. Eens kijken of de rust inderdaad in onze poriën kan doordringen. Rust die best even welkom was na de drukke steden en geklauter over hoge pieken.

De entree van het Anyu Lingan Hotel dat in een oude Victoriaanse villa huist, spreekt boekdelen. Er is duidelijk heel veel aandacht besteed aan de nieuwe compositie van lijn-,  kleur- en materiaalgebruik van de entree en de tuin eromheen, wat naadloos samengaat met het verder antieke gebouw. Alles straalt rust en elegantie uit. Er hangt misschien zelfs een meditatieve sfeer zonder dat het zweeft.  Ik zou het beste kunnen vergelijken met een schildering van Rothko. Een twee- of drievlaks compositie die je laat verdwijnen in kleur en ruimte. Alsof je in een andere wereld terechtkomt. Een wereld van eenheid waar alles klopt, al weet je niet hoe.

Onze kamer en ontbijtruimte waar je in de ochtend een fantastisch ontbijt krijgt gepresenteerd in talloze kleine schaaltjes op een mooi afgewerkte houten plank op pootjes, was voor ons zo fijn dat we er niet uit vandaan wilden. We waren zo twee uur verder. Niet in de laatste plaats omdat ik een boek met werk van Rothko vond en zijn schilderingen liet vermengen met de ruimte om me heen. Ik vergat even mijn geliefde China met al haar hussle and bussle waar ik doorgaans zo van geniet, en kwam tot een diepe tevredenheid over het hier en nu.