Skiën in Iran in het Alborz Gebergte

Veel selfies worden er gemaakt. Vanachter het raam naar buiten. De stilstaande vliegtuigen. Een grijze lucht. De ergste sneeuwstorm in drie jaar. Vrouwen met korte shawls op het hoofd, vrouwen in chador, mannen met koffertjes, moellahs met korans in de handen. Allemaal staan ze opgewonden foto's te maken. En ze hebben de tijd, alle vluchten vanaf Mehrabad zijn gecanceld. De ergste sneeuw sinds jaren, vandaar. Ik ben voor niets in alle vroegte opgestaan om een vlucht naar Ahvaz te halen, hier vanaf Mehrabad, de luchthaven voor binnenlandse vluchten in het centrum van Teheran. De Amerikaanse vlag ligt weer op de grond, iedereen moet er op stappen om de wachtruimtes bij de gate binnen te komen. De vlag ligt er net. Dat was iets van vroeger. De haat van de regering tegen Amerika, de vlag besmeuren. Al jarenlang niet meer. Sinds Trump, sinds zijn immigratiewet van vorige week, die m.n. Iraniers treft, is de vlag weer terug. Al drie uur wachten nu, maar het wordt iets lichter buiten, wie weet.

Bekijk hier de Fotogalerie van deze reis

Gister ook al veel sneeuw gezien op mijn dagtocht door het Alborz gebergte. De meeste reizigers proberen Teheran z.s.m. achter zich te laten, een dag voor de musea, de bazaar, de paleizen en dan weg. Zonde eigenlijk, want je zit zo in de natuur, de imposante bergen van het Alborz gebergte, waar je in het voorjaar en de zomer heerlijk kunt wandelen, rondom de iconische Mt. Damavand, of gewoon de koelte opzoeken bij een van de theehuizen langs de riviertjes. Nu, midden in de winter, zoeken de inwoners van Teheran de sneeuw op, om te skiien, of gewoon voor de sneeuwpret. Er zijn diverse ski-oords binnen een uur rijden van Teheran, waar de hele winter tot april geskied kan worden. Uiteraard valt de apres-ski tegen, maar hier vindt je wel het hippe Teheran, in de bars en restaurants op de ski-oorden. Terwijl het sneeuwde reed ik gister naar Shemshak, een van de bekendste ski-oorden met de meest uitdagende pistes. Na een uur rijden zijn we er. Helaas, vanwege het slechte weer, is de skilift gesloten. Gelukkig klaart het even op en zie ik de imponerende besneeuwde bergen de lange pistes. De weg naar het hoogstgelegen ski-oord Dizin is gesloten, twee meter sneeuw ligt er op de weg.
We keren terug en rijden door naar Polur. Polur is gelegen aan de voet van Mt. Damavand, met z'n 5671 meter de hoogste berg van het Midden-Oosten. En vooral een hele mooie berg, deze oude vulkaan, qua vorm vergelijkbaar met Mt. Fuji. In de lente en zomer kun je hier dus prachtige wandelen, in de graslanden met uitzicht op de berg. Liefhebbers klimmen in drie dagen naar de top, een pittige wandeling, maar geen technische ingewikkelde klim. Maar zou het ook niet prachtig zijn om deze berg midden in de winter, volledig ondergesneeuwd te zien? Op naar Polur dus. Onderweg drinken we in Abali dough (yoghurt) waar het stadje beroemd om is. Overal wordt dough verkocht. Aan de rand een kleine skipiste die wel open is. Geskied wordt er niet, hoewel je de latten overal kunt huren. We wordt er veelvuldig van de piste gesleed, op ouderwetse sleeen en met tubes, hetgeen voor veel pret zorgt bij de Iraanse families hier. Geen blik op Damavand vanaf Polur, een prachtige tocht door de besneeuwde bergen, de zon komt een beetje door de sneeuwbuien heen, maar Damavand laat zich niet zien. Wel heerlijke forel gegeten, dat dan weer wel.

Teheran, enkele dagen later. Nu schitterend weer, de zon schijnt, een blauwe lucht, een graadje of zeven. Tijd om nogmaals het Alborz gebergte in te trekken. Nu rijden we over de Chalus weg naar het ski-oord Dizin. De Chalus weg is de dichtstbijzijnde weg van Teheran over het Alborz gebergte naar de Kaspische Zee. Een prachtige tocht door de bergen, maar ook een erg drukke weg in het weekend en op feestdagen. Velen uit Teheran zoeken dan de koelte van de bergen op, of gaan naar de Kaspische Zee. Op deze doordeweekse dag is het gelukkig rustig. De blik op het besneeuwde Alborz gebergte is bij tijd en wijle adembenemend mooi, zeker bij het stuwmeer na de Amir Kabir dam. Na een uur nemen we de afslag naar Dizin, door een compleet witte wereld rijden we naar het ski-oord. Overal staan appartementen of worden appartementen gebouwd. Hier komt de happy few van Teheran. Dizin maakt een veel modernere en zeker ook hippere indruk dan Shemshak, maar het weer werkt natuurlijk mee. De piste ligt er prachtig bij, je kunt met een skilift tot 3400 meter hoogte komen, waarmee dit gelijk een van de hoogste skiliften en pistes ter wereld is. Er wordt flink geskied en gesnowboard en halverwege de piste is een hippe koffietent waar de jeugd zit te zonnen. Hier heb je geen enkel idee meer dat je in de islamitische republiek Iran bent, gewoon een hip ski-oord, anywhere on the world. Met als beloning bovenop de piste een prachtig gezicht op Mt. Damavand die hoog boven alle andere bergen uitsteekt.