Reisverslag Koerdistan

's Ochtendsvroeg aangekomen na een korte vlucht in Kermanshah. Ik wordt afgehaald door twee trotse Koerden die me de komende dagen door het Iraanse deel van Koerdistan zullen leiden. Terwijl er momenteel heftig gevochten wordt in Syrische en Iraakse delen van Koerdistan is hier gelukkig alles rustig. De mannen zijn wel blij en dankbaar dat ik hier ben, iets wat ik meer zal tegenkomen op mijn eerste dag hier. In een uur of twee rijden we naar het karakteristieke dorp Palangan, afgelegen in een vallei, opgebouwd op twee bergwanden. De huizen zijn als het waren op elkaar gestapeld en lijkem uit de verte onderdeel uit te maken van de bergen, zeker nu het landschap zo droog en dor is als nu. Wat dat betreft zou ik een reis naar deze regio in het voorjaar aanraden als de valleien groen zijn. Maar goed, ook nu valt er voldoende te ontdekken. Wat sowieso opvalt vandaag, elke man, van jong tot oud, draagt de pofbroek, zo kenmerkend voor de Koerden. Ook de vrouwen dragen vaak kleurrijke pofbroeken en gebloemde hoofddoeken, een stuk kleurrijker allemaal dan de gemiddeld Iraanse vrouwen in hun chadors (op de hippe jeugd van Teheran na dan).In Palangan sta ik een tijdje tussen een enorme kudde geiten en schapen die gemolken worden, ik zie een ouder echtpaart granen in een varkensblaas stampen om er olie van te maken en ik geniet in een schaduwrijke chaikhana langs de rivier van een bijzonder lekkere viskebab.
Vervolgens door het golvende landschap (dat met een beetje fantasie aan Toscane doet denken) op weg naar Paveh. Onderweg bezoek ik nog een enorm grottenstelsel en eind vd middag kom in aan in het stadje Paveh, dat vlakbij de Irakese grens legt. Ook hier een overwegend Koerdische bevolking, maar veel meer heeft het stadje niet te bieden. Er zijn amper restaurants, geen bezienswaardigheden en een redelijk hotel. Daar ga ik dan nu maar slapen.

In alle vroegte opgestaan voor de reis naar Howraman (of Ouraman), feitelijk een regio in Iraans Koerdistan op de grens met Irak. Het hoogste dorp is Ouraman e Takht, mijn doel voor vandaag. Het is een prachtige dag met schitterende vergezichten. Er zijn twee routes naar Ouraman, een oude en een nieuwe. Eerst rij ik een stuk over de oude, een slechte weg door een ruig berglandschap. Echter ook een landschap dat enorm aan het veranderen is. Er wordt nl. een enorme dam gebouwd dat het karakter van de regio flink verandert. Zo komen enkele dorpen (deels) onder water te liggen, worden andere dorpen afgesneden van water, door verlegde rivierbeddingen, zijn ooit prachtige watervallen verdwenen etc. En het ziet er niet naar uit dat Koerdistan financieel zal profiteren van deze dam. Ik rij een eindje tot voorbij het dorp Hajij en keer dan terug naar de nieuwe weg. Een prachtige weg die de grens met Irak volgt en steeds hoger klimt met schitterende vergezichen tot ver in Iraaks Koerdistan. Ook hier is alles volkomen rustig, niks wijst erop dat men zich zorgen maakt dat de gevechten honderden kilometers verderop met de IS deze kant zullen opslaan.Ik rij de vallei binnen van Horwraman e Takht, een prachtige vallei en een prachtig Koerdisch dorp. Aan de rand van het dorp een eeuwenoude spirituele plek, waar nog elk jaar vieringen plaatsvinden, die niks met de islam te maken hebben. Veel lintjes in bomen, iets wat je bij andere religies ook wel tegenkomt. Ik slenter wat door het dorp, wordt overal begroet door vriendelijke Koerden en bezoek de moskee en bazaar.
Dan rij ik langzaam de bergen uit naar Marivan. Hier een heerlijke lunch, verse vis gevangen in het meer waar Marivan beroemd om is. Aan het overkant van het meer weer de grens. Onderweg naar Sanandaj breng ik nog even een bezoek aan de moskee van Negel, waar een van de oudste korans ter wereld ligt. Tegen het vallen van de avond kijk ik vanaf de Abidar berg uit over Sanandaj, hoofdstad van Koerdistan.