Hiken in het Seoraksan National Park

Het is nog donker als ik vroeg uit de veren in Sokcho stap. Over een compleet lege boulevard loop ik richting de bushalte, terwijl ik op het strand al enkele vissers zie zitten. De stad slaapt nog, maar bij de bushalte staan al enkele lokale families, duidelijk op weg naar het park, compleet bepakt met wandelstokken en grote rugzakken. Vanuit Sokcho is het slechts veertig minuten rijden met de bus naar de ingang van Seoraksan National Park. Eenmaal in de bus raak ik aan de praat met een Koreaanse vader, zijn vrouw en kind zitten op stoelen achter ons. Hij glimlacht en gebruikt zijn telefoon om met me te praten via een vertaalapp. Hij vertelt dat het een traditie is voor zijn gezin om in het weekend naar Seoraksan te gaan. Het is hun manier om even te ontsnappen aan de drukte van het dagelijks leven en tijd voor het gezin te maken. “Jij alleen?” vraagt hij, en ik knik. Hij typt snel wat op zijn telefoon en toont me de vertaling: "Geen zorgen, tijdens het wandelen ben je nooit alleen."

Al snel zie ik vanuit de bus de hoge pieken van Seoraksan opdoemen, en enkele minuten later arriveren we bij de ingang van het National Park. Ik stap uit en loop richting het informatiecentrum om te beslissen welke route ik vandaag ga lopen. Seoraksan National Park staat bekend om zijn veelzijdige wandelroutes, geschikt voor zowel de casual hiker als de doorgewinterde avonturier. Voor beginners of mensen die slechts een halve dag de tijd hebben, is er de Biryong Falls Trail. Deze relatief korte wandeling van 2-3 uur voert je langs watervallen en door bosrijke paden. Voor wie op zoek is naar meer uitdaging, is de meerdaagse hike naar Daecheongbong Peak – de hoogste top van Seoraksan op 1.708 meter – perfect. Deze tocht, die 2 à 3 dagen duurt, biedt niet alleen prachtige uitzichten, maar ook spannende klimmen die het avontuur compleet maken.

Een andere populaire route is de Ulsanbawi Trail. Hoewel korter (ongeveer 6-7 uur retour), staat deze bekend om zijn steile rotsen en biedt hij een spectaculair uitzicht over de vallei en de omliggende bergen. Naast deze wandelroutes biedt het park ook een kabelbaan naar de top van Gwongeumseong Fortress, voor wie de hoogten zonder veel inspanning wil bereiken. Ik besluit vandaag voor de Ulsanbawi Trail te gaan. Met het warme en extreem vochtige weer, een pittige uitdaging.

Het is nog rustig en lekker koel als ik begin te lopen, een ware ontsnapping na de enorme drukte en hitte van de afgelopen dagen in Seoul. Terwijl ik het eerste stuk door het dennenbos wandel, komt een groepje wandelaars naast me lopen. Ze zijn nieuwsgierig en één van hen haalt zijn telefoon tevoorschijn, opent een vertaalapp en typt snel iets in. "Waar kom je vandaan?", verschijnt op het scherm. We wisselen een paar woorden, lachend om de technische barrière, en ze nodigen me uit om samen verder te lopen. "Je eerste keer hier?" vragen ze, en vertellen enthousiast over hun eigen wandelervaringen.

Wanneer ik bij de Sinheungsa-tempel aankom, besluit ik even te pauzeren. Naast de prachtige natuur heeft het Seoraksan National Park namelijk ook een diepe spirituele betekenis. Verspreid over het park vind je tempels zoals de Sinheungsa-tempel, die in de 7e eeuw werd gebouwd en een belangrijke boeddhistische pelgrimsplaats is. Veel van de tempels in het park zijn nog steeds actief en bevinden zich op de routes van de verschillende trails.

Terwijl ik heerlijk in de schaduw zit onder de boom met een flesje water word ik aangesproken door een lokaal koppel die vlakbij zitten. Uit een plastic doos halen ze stukjes kimbap, rijst en kimchi tevoorschijn, en zonder een woord Engels te spreken, leggen ze een paar stukjes op een bordje voor me. "Mok-ja!" zeggen ze, wat betekent "Laten we eten!" Ze stellen me vragen via hun telefoon, vertalend van Koreaans naar Engels: "Hoe vind je Korea? Wat brengt je naar Seoraksan?" Ik vertel hen over mijn reis en ze knikken instemmend, trots op de schoonheid van hun land.

De laatste kilometers van de hike worden steeds steiler en uitdagender, waarbij het pad verandert in smalle stenen trappen, uitgehouwen in de rotsen. De temperatuur begint flink te stijgen en om me heen zie ik wandelaars om de paar meter op de grond zitten, uithijgend met compleet doorweekte shirts. Ook zelf heb ik het inmiddels behoorlijk warm en voel ik de hitte op mijn vuurrode gezicht branden. Op de laatste kilometer worden de meeste hoogtemeters gemaakt. Met knikkende knieën, en zonder te veel naar beneden te kijken, beklim ik de trappen die langs de rotswand omhoog kronkelen, richting de top van de Ulsanbawi.

Eenmaal boven is het helder weer en word ik beloond met een uitzicht over de groene valleien, uitgestrekte bergtoppen, en in de verte zie ik zelfs een glimp van de Oostzee, waarbij Sokcho duidelijk zichtbaar is. Na een tijdje uit te rusten op de rots en te genieten van het uitzicht, begin ik aan de afdaling. Ik voel inmiddels de vermoeidheid in de beentjes toenemen met elke stap. Terwijl ik langs enkele lokale wandelaars loop, word ik aangesproken door een groepje oudere mannen die een pauze nemen. Een van hen kijkt me bezorgd aan en vraagt: "Heb je wel genoeg water om terug te komen?" Terwijl hij me een fles water aanbiedt, laat ik mijn eigen fles zien, nog halfvol. Hij knikt, maar staat erop dat ik toch een volle fles van hem meeneem.

Samen met de groep wandel ik een stukje verder, en al snel komt het informatiecentrum weer in zicht. Bij terugkomst bij de ingang van het park merk ik dat het een stuk drukker is geworden. Grote groepen wandelaars, gezinnen en toeristen stromen het park binnen. Ik ben blij dat ik vroeg ben begonnen en zo de drukte en de volle middagzon heb kunnen vermijden. Van al dat wandelen heb ik inmiddels behoorlijke honger gekregen, maar gelukkig zijn er bij de ingang van het park verschillende restaurants en cafés waar je lokale gerechten kunt proberen, ideaal om bij te tanken voor of na een wandeling. Na een korte pauze stap ik op de bus terug naar Sokcho. 

Terug in de stad besluit ik mijn dag af te sluiten met een bezoek aan de beroemde Sokcho vismarkt, een paradijs voor liefhebbers van verse zeevruchten. De markt staat vol met kraampjes waar je verse krabben, garnalen en octopussen kunt kopen. Hier kun je niet alleen de mooiste vissoorten bewonderen, maar ook direct laten bereiden in een van de omliggende restaurants. Na een korte wandeling door de markt, genietend van wat lokale snackjes, eindig ik mijn dag met een verfrissende en welverdiende duik in de zee, waarbij de koelte van het water al mijn vermoeidheid van de lange dag wegspoelt.

Vervoer: De lokale bus van Sokcho naar Seoraksan is eenvoudig en comfortabel. Voor slechts een paar euro brengt de bus u in veertig minuten naar de toegangspoort van het park.

Verhuur: Eventueel kunt u wandelstokken huren bij het informatiecentrum van het park

Voldoende water: Zorg ervoor dat je genoeg water bij je hebt voor een hele dag wandelen. Onderweg kun je eventueel bij de tempels uit een fonteintje drinken.

Vroeg beginnen: De beste tijd om het park te verkennen is in de vroege ochtend. De paden zijn dan nog rustig, en de zon schijnt dan nog niet zo fel.

Verblijf: Rondom Seoraksan zijn er verschillende accommodaties beschikbaar, variërend van pensions tot hotels. Ook is verblijven in Sokcho een prima optie.

Toiletten op de trails: Maak je geen zorgen over faciliteiten onderweg. Veel van de wandelroutes hebben toiletten op verscillende punten.

Verkenningstijd: Voor een goede verkenning van het park heb je minimaal 1 à 2 dagen nodig. Het park is groot en biedt zoveel variatie dat één dag vaak te kort is om alle routes te wandelen, vooral als je de langere hikes wilt doen of wilt genieten van de tempels en het uitzicht vanaf de kabelbaan.